باتری قابل شارژ با اشک!

دانشمندان برای ساخت باتری‌های پوشیدنی و حتی قابل کاشت در بدن همچنان با محدودیت‌هایی در استفاده از تجهیزات مواجه هستند، چرا که این نوع باتری‌ها باید در عین منعطف بودن کارایی خود را نیز حفظ کنند و زمانی که خم یا تا می‌شوند، مواد شیمیایی مضر از آنها به بیرون نشت نکند.

تا به حال باتری‌هایی که ساخته شده‌اند، به استثنای مورد آخر، تمامی موارد بالا را در آن‌ها در نظر گرفته شده است. محققان و شرکت‌های مختلف، در ساخت باتری‌های پیشین، از تجهیزاتی استفاده می‌کردند که مواد آن به بیرون باتری نشت نکند و با بافت‌های انسانی تماس پیدا نکند. اما مواد مورد استفاده در این نوع باتری ها باعث می‌شد که دستگاه‌ها، بزرگ و سخت شوند و کارایی آنچنانی نداشته باشند. به‌ تازگی محققان چینی باتری منعطفی ساختند که به مواد شیمیایی خطرناک نیازی ندارد.

به جای استفاده از الکترولیت‌ها که فاسد و یا سمی می‌شوند، این محققان از مواد شیمیایی سدیم-محور مانند سدیم سولفات که ملین و شور است، استفاده کردند. این راه حل، همانند طرح کشت یاخته است.

ارجحیت این طرح نسبت به باقی طرح‌ها، این است که در صورت نشت مواد باتری به داخل بدن، این مواد، مانند باتری‌های قدیمی، خطرناک نیستند. از آنجا که این باتری دیگر نیازی ندارد تا از نشت مواد خود به داخل بدن جلوگیری کند، نسبت به سایر باتری‌ها، انعطاف‌پذیری بیشتری دارد.

محققان دو مدل باتری انعطاف پذیر ساختند که یک مدل آن به صورت کمربند و دیگری به صورت نانولوله است. باتری‌هایی که از سدیم سولفات در ساختمان آن استفاده شده، نسبت به باتری‌های دیگر، مانند باتری‌های لیتیومی، بهتر است. مدل کمربندی این باتری‌ها، با این تا ۱۰۰ درجه در جهت مخالف هم پیچیده شده بود، باز هم هیچ تغییری نکرد. باتری‌های که با مایعات سدیمی کار می‌کنند، با مایعات بدن، مانند عرق، هیچ مشکلی پیدا نمی‌کنند.

به گفته محققان، باتری انعطاف پذیر نانولوله، فواید پنهانی دارند. پس از اینکه نانولوله‌ها، تبدیل اکسیژن حل شده به یون‌های هیدروکسید شده را تسریع می‌کنند، که خیلی مناسب قدرت باتری نیست، محققان به این نتیجه رسیدند که این نانولوله‌ها اگر در حوزه دیگری استفاده شوند، خواص بهتری پیدا می‌کنند.

دانشمندان همچنین اعلام کرده‌اند که می‌توان الکترودهای فیبر شکل را در بدن افراد کار گذاشت، تا اکسیژن ضروری بافت‌ها تأمین شود. این امر در بافت‌هایی از بدن که مصرف داروهای تزریقی دشوار است، بسیار کارایی دارد. عمل دی اکسیژنه می‌تواند سلول‌های سرطانی و باکتری‌های بیماری‌زا را از بین ببرد؛ چرا که آنها به تغییرات در محیط زندگی PH حساس‌اند. البته این موضوع فعلاً در حد فرضیه است و نیاز به تحقیقات و بررسی‌های بیشتر کماکان احساس می‌شود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.