خبر نگران کننده بهزیستی: تماس ها در زمینه سالمندآزاری در کشور افزایش یافته است

به گزارش رکنا به نقل از ایرنا، مهری سادات موسوی، سرپرست معاونت فرهنگی و امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با اشاره به تغییر سبک زندگی افزود: اغلب خانواده‌ها فضای آپارتمان نشینی کوچکی دارند و این مسئله باعث شده گاهی نتوانند سالمندان را نگهداری کنند.

وی تصریح کرد: متاسفانه با رهاشدگی سالمندان روبرو هستیم، به آن معنا که با سالمندانی مواجه هستیم که در سطح شهر رها شده‌اند و مردم با خط اورژانس اجتماعی با شماره ۱۲۳ تماس می‌گیرند که آن‌ها ساماندهی شوند.

به گفته وی، بیشترین نوع سالمندآزاری از نوع غفلت است.

سالمندان مانند کودکان، روش نگهداری خاصی می‌طلبند

سرپرست معاونت فرهنگی و امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفت: برای نگهداری از سالمندان نیاز به فرهنگسازی داریم چراکه همانگونه که کودکان نوع نگهداری خاصی را می‌طلبند، سالمندان نیز به روش نگهداری خاصی نیاز دارند. هنگامی که فردی پا به سن می‌گذارد و سالمند می‌شود، برخی اختلالات رفتاری و مشکلات جسمی پیدا می‌کند که طبیعی است و خانواده‌ها باید با اختلالات طبیعی در این سن از قبل آشنا باشند و بدانند که این مشکلات طبیعی است که در این سن رخ بدهد.

موسوی افزود: مشکلات سالمندان از نوع مشکلات جسمی، روانی، اقتصادی فرهنگی و اجتماعی است و هرکدام از این مشکلات، نوع تحمل خاصی می‌طلبد.

بر اساس برآورد‌های صورت گرفته در سال ۱۴۰۱ حدود ۹ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر سالمند در ایران زندگی می‌کنند که البته در این پیمایش سن ۶۰ سال به عنوان آغاز سالمندی در نظر گرفته شده است.

سالمندان در معرض آسیب یا خشونت و مردم صورت آگاهی از سالمندآزاری می‌توانند با اورژانس اجتماعی با شماره ۱۲۳ تماس حاصل کنند تا از خدمات این مرکز بهره‌مند شوند. خدمات مددکاری، روان‌شناسی، تربیتی، حقوقی، فرهنگی، آموزشی و ارجاع به مراکز زیر مجموعه بهزیستی یا سایر نهاد‌های حمایتی از جمله خدمات این مرکز به شمار می‌رود.

اقداماتی مانند سیلی زدن، سوزاندن اعضای بدن، پرت کردن، کتک زدن و محرومیت‌های بهداشتی و تغذیه ای، ناسزا گویی، تمسخر، نادیده گرفتن سالمند در جمع، بی توجهی به نیاز عاطفی، تهدید، سرزنش، از بین بردن اعتماد به نفس، بی احترامی لفظی مداوم از جمله موارد سالمند آزاری است.

غفلت شایع‌ترین نوع سالمندآزاری به شمار می‌رود که تنها ماندن سالمند در منزل، بهداشت و تغذیه نامناسب، سوختگی ناشی از ادرار، زخم‌های بستر، علائم کم‌آبی در بدن، بهداشت نامناسب پوست، لباس نامناسب، مصرف نامناسب دارو و عدم ایمنی در منزل از مصادیق بارز غلفت به شمار می‌رود.