گفتگوی کوتاه با مهدی فخیم زاده

  به گزارش رکنا، مهدی فخیم زاده متولد 20 تیر ماه سال 1321 در شهر تهران است. او مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فرانسه از دانشگاه تهران دارد و فارغ التحصیل از دانشکده هنرهای دراماتیک تهران است.

مدت زیادی است که ذهن خود را معطوف به کار پلیسی کرده اید آیا این دلیل خاصی دارد .

ژانر پلیسی را همیشه دوست داشته و به آن علاقه مند بودم. قبل از انقلاب اسلامی این فرصت داده نمی شد تا در این حوزه کار شود . بعد از انقلاب اسلامی در سال 1358 این فرصت پیش آمد و من فیلمی ساختم به نام “میراث من جنوب” ،گرچه صرفا پلیسی نیست اما با فضایی که در این فیلم بوجود می آید کار به نوعی شباهت به کار پلیسی دارد بعد از آن دوباره کشور در گیر یک نوع سیاست گزاری خاصی شد و باز کمتر کارهای پلیسی ارائه شد. گرچه من در آن مدت درگیر سریالهای تاریخی مثل ولایت عشق و تنهاترین سردار بودم اما بعد از آن بلافاصله دوباره شرایط ارائه کارهای پلیسی بوجود آمد. من خیلی علاقمند بودم فیلم سینمایی پلیسی بسازم چون به اندازه کافی مجموعه های تاریخی و فیلم ملودرام خانوادگی ساخته بودم. در آن زمان از طرف فرماندهی نیروی انتظامی تهران پیشنهاد ساخت کار پلیسی داده شد و من مجموعه خواب و بیدار را کار کردم و بعد از آن هم دوست داشتم و علاقه مند بودم در این ژانر بمانم و کار کنم .

معمولا فیلم و سریال هایی که می سازید فیلمنامه آنرا خودتان می نویسید، آیا قبل از نوشتن فیلمنامه برای هنر پیشه خاصی می نویسید چون معمولا بازیگران سریال هایتان ثابت هستند ؟

شما اگر بر مبنای یک بازیگر بنویسید ممکن است آن بازیگر در آن مقطع بر سر کار دیگری باشد و نتواند با شما همکاری داشته باشد یا ممکن است با تهیه کننده کار به توافق نرسد بنابراین من همیشه نت می نویسم و برای بازیگر خاصی دیالوگ نمی نویسم . البته با بعضی از بازیگران راحت هستم آنها هم با من راحت هستند مثلا خانم رویا نونهالی و آقای محمد صادقی و دیگر دوستان . با هم قبلا کار کرده ایم از شیوه کار هم با خبر هستیم. سناریو نویسی مثل “کار تراش” روی مجسمه است شما باید کم کم یک شخصیت را به آن شکل دهید عقب و جلو ببرید تا به آن شخصیت مورد نظر برسید . بعد که آن شخصیت را در ذهن ساخته و پرداخته کردم پیش خود می گویم ایفای این شخصیت فلان بازیگر را می خواهد.

شما همیشه در فیلم و سریال های خود نقش های خاص را خودتان اجرا می کنید. با توجه به اینکه مخاطبان کاملا با شخصیت واقعی شما آشنا هستند آیا این دلیل خاصی دارد ؟ آیا بازیگر دیگری نیست که آن نقش را بازی کند؟

همیشه بر این اعتقاد بوده ام که یک بازیگر باید هر نقشی را که به او می دهند خوب بازی کند. یک بازیگر باید خود شخصیت خوب داشته باشد چون وجود این شخصیت خوب به بازیگر اجازه بازی می دهد . باید شخصیت خوب داشته باشد نه اینکه آدم خوبی باشد . چون ممکن است یک آدم خوب نتواند از عهده یک نقش منفی بر آید. در بعضی مواقع هم ضرورت پیش می آید که خودم یک نقش را بازی کنم مثلا در سریال تنها ترین سردار به جرات می توانم بگویم هیچ کس حاضر نشد نقش شمر را بازی کند و من مجبور شدم خودم آن نقش را بازی کنم چون همگی معتقد بودند که از عکس العمل مردم در کوچه و بازار واهمه داشتند و می ترسیدند. به همین خاطر گاهی اوقات ضرورت ایجاب می کرد که بعضی نقشهای خاص را خودم اجرا کنم.

منبع: تاپناز